Kolby stożkowe i kolby erlenmeyera są nieodłącznym elementem wyposażenia każdego laboratarium i pracowni chemicznej. Są popularnym i powszechnie wykorzystywanym naczyniam w różnych dziedzinach nauki.

Obydwoje mają kształt trójkąta. Ale każda ma swoje charakterystyczne cechy, takie jak różnica w budowie, znaczeniu, funkcjalnościach i w zastosowaniach. Mogą też wpływać na skuteczność eksperymentów. Więc warto dokładnie się nim przejrzeć i zapoznać się z ich osobliwościami przed wykorzystywaniem.

Kolba stożkowa jako niezastąpiony pomocnik przy reakcjach chemicznych

Kolba stożkowa jest jednym z podstawowych naczyń laboratoryjnych. Ma kształt wydłużonego stożka z długą i wąską szyjką. Wykonana jest z grubego szkła, które zapewnia tej kolbie dużą wytrzymałość. Dzięki swojej szyjce ułatwia podłączenie do innych urządzeń laboratoryjnych.

Stosuje się jej do:

• destylacji frakcyjnej, czyli separacji składników mieszanych;
• reakcji chemicznych wymagających skraplania par różnych substabcji;
• ogrzewania substancji bez ryzyka ich wykipienia;

Kolba Erlenmeyera – skuteczne zastosowanie w analizach

Kolba Erlenmeyera (DanLab) jest również popularnym i podstawowym naczyniem. Ma taki sam kształt jak i kolba stożkowa. Różni się jedynie szeroką, krótszą szyjką i posiada szersze, zaokrąglone dno. Jej szyjka pozwala przechowywać i łatwiej przygotowywać substancji. Z kolei płaskie dno umożliwia wygodne mieszanie tych substancji, więc ona idealnie nadaje się do przeprowadzenia reakcjii chemicznych. Dzięki tym cechą budowy ta kolba jest stosowana do przygotowywania różnych mieszanek i/lub roztworów, jak również do hodowli bakterii i grzybów.